Axelle Red, Zo 08.06.2025, Goezot in 't Hofke Oud-Turnhout

De Europese popdiva Axelle Red werd op 15 februari 1968 geboren als Fabienne Demal. Demal groeide tweetalig op en sprak vanaf haar kinderjaren zowel Frans als Nederlands. Als fan van Amerikaanse pop en R&B ontwikkelde ze als kind al een sterke interesse in zingen en begon ze op te treden in haar vroege tienerjaren. Demal werd op 15-jarige leeftijd ontdekt door een talentscout en werd uitgenodigd om een single op te nemen, getiteld "Little Girls”. Het nummer werd een nationale hit en Axelle Red werd meteen een ster. Hoewel ze een tijd rechten en toneel studeerde, richtte ze zich in 1988 volledig op haar muzikale carrière en tekende ze bij BMG. Het nummer "Kennedy Boulevard”, geschreven door Axelle en haar muzikaal getalenteerde broers, werd de eerste gouden plaat van de zangeres, kort daarna gevolgd door "Aretha et Moi”. In 1992 stapte Axelle Red over naar Virgin, met wie ze haar eerste volledige plaat, Sans Plus Attendre, produceerde. Dankzij een reeks radiohits zou de plaat met R&B-invloeden 500.000 exemplaren verkopen en daarmee de best verkochte plaat aller tijden van België worden. Dankzij een aantal belangrijke liveoptredens en een succesvolle opvolger, A Tatons, steeg Axelle Red snel naar internationaal sterrendom. Face A/Face B (2002) en French Soul (2004) waren een eerbetoon aan haar jarenlange liefde voor Amerikaanse soul en discomuziek en boden haar de kans om samen te werken met enkele van de meest bekende namen uit deze genres. 

Drie decennia staat ze er nu met iconische songs als 'Sensualité’, 'Parce ce que c’est toi’, 'Je t’attends’ en veel meer. Welke artiest doet haar dat na? In die tijd maakte ze in totaal dertien albums, waarop ze zich meer en meer ontpopte als mensenrechtenactiviste, en #MeToo voorvechtster avant la lettre. Het Engelstalige 'Sisters & Empathy’ (2009), haar meest geëngageerde plaat, gaat over het onrecht jegens vrouwen, kindhuwelijken en vrouwenbesnijdenis. Daar had ze in 2004 samen met Unicef campagne tegen gevoerd. Het leed kroop zo onder haar huid dat ze er een plaat over moest maken. Op 'Sans plus attendre’ zong ze nog "Le monde tourne mal’... Let’s dance”, maar na 'Sisters & Empathy’ wilde ze écht iets doen. Axelles tomeloze liefde voor muziek, passie voor het leven en altruïstische inzet voor een betere wereld liggen aan de basis van al haar activiteiten. Ze doet dat op gevoel, maar wel heel raak. Dat blijkt uit haar laatste plaat 'Exil’: "Die gaat erover dat we allemaal onze kansen mogen grijpen en ons fortuin mogen zoeken, maar dat we ons wel moeten afvragen in welke mate we anderen een prijs laten betalen voor het geluk dat we najagen.” Sinds 'Rouge Ardent’ (2013) staat Axelle Red anders op het podium: "Vroeger was het echt: 'veni vidi vici’! Kijk wat ik allemaal kan! Nu zoek ik alleen nog naar zoveel mogelijk manieren om met het publiek echt iets te delen, naar contact.” En laat het nu net dat zijn wat Axelle Red voorop plaatst wanneer ze live speelt: het vieren van een carrière die meer dan 30 jaar overspant met alle songs waarvoor ze zo geliefd is, samen, in connectie met haar publiek.